[S.fic] After the game [ออยxคิว]

ข้อมูลเบื้องต้น

Password: oq_1 

ตอบช้า บอกช้า ขออภัยนะคะ เราผิดเองค่ะ /รับผิดอย่างไม่มีเงื่อนไข ;___;/

เข้ามาติดตามได้ที่หน้าพจเลยนะคะ XD

เนื้อเรื่อง

*เป็นแนวเนื้อหาชายรักชายนะคะ รู้ตัวว่ารับไม่ได้ก็กรุณากดเครื่องหมายกากบาทสีแดงๆที่ด้านบนออกไป*

--------------------------------------------------------------------------

Title : After the game

Pairing : ออยxคิว

Author : Airiณ+Black_Hare

Rating : NC-17

P.S. : - ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของคนเขียนล้วนๆนะคะ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสถานที่จริงใดๆ รวมถึงไม่เกี่ยวข้องกับคุณออย Lawbreakerหรือ คุณคิวXcroszตัวจริงนะคะ เป็นเพียงเรื่องสมมติเท่านั้น ส่วนลักษณะของตัวละครนำมาจากแฟนอาร์ตที่เราเองก็ไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนออกแบบ ถ้าอยู่แถวนี้มาแสดงตัวได้นะคะ 555+

- รอบนี้แทคทีมเขียนฟิคคู่กับเพื่อนคนนี้ค่ะ Black_Hare เป็นการเขียนแบบต่อฟิค ถ้าใครดูออกXD เหมือนเราเขียนท่อนหนึ่ง เพื่อนเราเขียนท่อนนึงอะไรงี้

- คนเขียนรูปประกอบรอบนี้ คือคุณMighty นะคะ โคตรฟินเลยค่ะ 55555 ไว้วันหลังมาฟินกันใหม่

P.S.S : ขออย่าให้LawbreakerหรือXcrosz โผล่มาแถวนี้เล้ยยย สาธุ /ลงอาคม 5555 (ขอโทษนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ/แล้วจากไป)

---------------------------------------------------------------------------- 

เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินซอยสั้นมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยสายตาพราวระยับอย่างยินดี ปลายลิ้นเลียริมฝีปากอย่างลิงโลด สองมือเริ่มเคาะแป้นคีย์บอร์ดอย่างเมามัน เนื้อความที่พิมพ์ลงไปบ่งบอกถึงความปิติยินดีและข่มอีกฝ่ายที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้เขาในการเล่นเกมเมื่อครู่

'Xcrosz : เป็นไงล่ะ เมื่อกี้ผมชนะพี่ออยแล้วนะ เจ๋งปะล่ะ'

'Lawbreaker : เมื่อกี้แค่ฟลุ๊คหรอก ไม่งั้นอย่างคิวน่ะไม่คณามือหรอก มาเจอกันอีกตามั้ยล่ะ'

ชายหนุ่มผมสีเหลืองผู้มีรอยสักเล็กๆบนหน้าพิมพ์ตอบอีกฝ่ายไป ในตอนนี้จะบอกว่าเขาอารมณ์ดีก็คงจะไม่ได้เลย ถึงจะบอกว่าอีกฝ่ายโชคช่วย แต่แพ้ก็คือแพ้ ตอนนี้ในหัวของชายหนุ่มมีแต่เรื่องที่แพ้ให้กับเด็กหนุ่มคนนั้น ทางเดียวที่จะดับความรู้สึกนี้ได้คงจะมีแต่ต้องชนะอีกฝ่ายเท่านั้น

'Xcrosz : เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับ เพราะเมื่อกี้ผมไม่คิดว่าตัวเองฟลุ๊ค ผม'ชนะ'จริงๆ อิอิ'

ออยส่งเสียงครางต่ำในลำคออย่างเจ็บใจ ยิ่งเห็นอีโมตลกๆที่อีกฝ่ายพิมพ์รั้งท้ายมายิ่งทำให้เขาทั้งฉุนทั้งขำ คนผมทองเหลือบมองเวลาที่มุมล่างของหน้าจอคอมพิวเตอร์ นี่ก็เพิ่งบ่ายโมงกว่าๆ และตลอดทั้งบ่ายไปถึงเย็นนี้เขาก็ว่างแบบไม่มีอะไรจะทำเสียด้วย พยายามพูดโน้มน้าวให้อีกฝ่ายเล่นกับเขาต่ออีกซักเกมสองเกม พ่อรุ่นน้องตัวดีของเขาก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงอยู่นั่นแหละ

'Lawbreaker : จริง ๆ แล้วกลัวแพ้ใช่มั้ยล่ะ ถึงได้ไม่ยอมเล่นอีกรอบเนี่ย'

แน่นอนว่าคิวไม่ยอมรับคำท้าอีกฝ่าย จนหนุ่มผมทองเริ่มหมดความอดทน เขาแสยะยิ้มแล้วพิมพ์ตอบอีกฝ่ายไป

'Lawbreaker : งั้นไม่เป็นไร พี่ไปเล่นกับเอกหรือพี่เชฟแทนก็ได้ เห็นว่ากำลังอยากเล่นกันอยู่พอดี'

ถึงจะพูดไปแบบนั้น จริง ๆ แล้วเขาก็อยากเล่นกับคิว แต่ในเมื่อเจ้าตัวไม่ยอมเล่นด้วย เขาก็ไปเล่นกับคนอื่นก็ได้ เผลอ ๆ คิวอาจจะเป็นฝ่ายมาขอเล่นกับเขาแทนด้วยซ้ำ

แต่คนผมน้ำเงินไม่ได้ตอบในสิ่งที่เขาต้องการ 'Xcrosz : เชิญเลยคร้าบบบ' เป็นสิ่งที่คิวพิมพ์มาให้เขาสั้นๆ แต่มันมีอะไรบางอย่าง... อะไรบางอย่างที่ทำให้ออยต้องขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ เขากระแทกแป้นพิมพ์รัวๆ ถามอีกฝ่ายว่าหลังจากนี้มีโปรแกรมจะทำอะไรรึเปล่า ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบกลับมาสั้นๆ 'Xcrosz : ไม่นะครับ จากตอนนี้ไปผมว่างแล้ว'

'Lawbreaker : แล้วทำไมคิวไม่เล่นกับพี่ หรือว่าไม่อยาก?'

ออยถามในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีกำหนดการอะไรเป็นพิเศษ ก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องปฏิเสธคำชวนของตนเอง

แต่แทนที่เด็กหนุ่มจะตอบคำถาม กลับบ่ายเบี่ยงประเด็นไปเรื่องที่ออยจะไปเล่นกับเอกหรือเชฟ แต่กลับยังมานั่งคุยกับเขาอยู่ ซึ่งนั่นสร้างความหงุดหงิดให้กับออยไม่น้อยเลย

'Lawbreaker : ตอบคำถามพี่มาก่อน'

'Xcrosz : อารายยย ผมแค่เบื่อเกมนี้แล้วเฉยๆ'

คิวพิมพ์ตอบกลับแล้วก็หายเงียบไป คนผมทองพิมพ์ก่อกวน เซ้าซี้ไปอีกพักหนึ่ง แต่เหมือนเจ้าตัวจะมัวแต่ยุ่งอยู่กับอย่างอื่น ตรงหน้าแชทไม่ขึ้นแม้แต่คำว่า อ่านแล้ว เหมือนทุกครั้ง ออยเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย ไม่แน่ใจว่าคนผมน้ำเงินลุกไปทำธุระนอกหน้าจอหรือกำลังง่วนอยู่กับการทำอย่างอื่นหรือคุยกับคนอื่นจนเงียบหายไปแบบนี้

หนุ่มผมทองเริ่มหงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ถ้าอีกฝ่ายมีธุระที่ต้องไปทำเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่างน้อยก็น่าจะพิมพ์บอกมาบ้าง หรือถ้าไม่อยากคุยกับเขาแล้วก็บอกมา ไม่ใช่มาเมินกันแบบนี้

ออยไม่ได้ระบายโทสะลงกับอีกฝ่ายในตอนนี้ เขาควบคุมอารมณ์แล้วพิมพ์ก่อกวนต่อไป ถึงแม้ในใจจะเริ่มคิดมากแล้วก็ตาม

'Lawbreaker : หายไปเลยนะ ตายแล้วหรือยังเนี่ย'

ออยใช้เวลาอีกพักใหญ่สำหรับการรอ อีกฝ่ายยังคงนิ่งเงียบจนคนผมทองเริ่มรู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมาแทน ก็มันน่าไหมล่ะ แค่อีกฝ่ายเงียบหายไปแค่นี้ ทำไมเขาจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนหรือต้องมานั่งรอแกร่วแบบนี้ ไร้สาระจะตาย

แต่พอตั้งใจจะกดดูอย่างอื่นอีกฝ่ายก็ตอบเขากลับมาง่ายๆเสียอย่างนั้น เป็นอีกครั้งที่คนผมทองต้องลอบกัดฟันกรอดกับตัวเองเมื่อมือเจ้ากรรมรีบกดไปดูหน้าจอแชทที่คุยกับคิวค้างไว้ ทำไมเขาต้องกระตือรือร้นเว่อร์ๆแบบนี้ด้วยนะ น่าโมโหจริง

'Xcrosz : 5555555'

เมื่อเห็นอีกฝ่ายตอบกลับมาแบบนี้ แทนที่เขาจะดีใจกลับยิ่งหงุดหงิดกว่าเดิม หงุดหงิดที่อีกฝ่ายตอบมาแค่เสียงหัวเราะ หงุดหงิดที่ตัวเองนั่งรอตั้งนานเพื่อรอเสียงหัวเราะของอีกฝ่าย แต่ในตอนนี้เขายังควบคุมอารมณ์ได้อยู่จึงตอบอีกฝ่ายไปตามปกติ

'Lawbreaker : เห็นหายไปนาน นึกว่าตายแล้วซะอีก'

ออยคลึงคิ้วของตัวเองที่ตอนนี้ขมวดเข้าหากัน เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปหงุดหงิดกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ด้วย รู้แค่ตอนนี้เขาไม่ชอบสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้เลย

'Xcrosz : 555555'

คนผมทองรู้สึกเหมือนเส้นความอดทนในหัวของเขาขาดผึง เด็กหนุ่มตั้งท่าจะพิมพ์ด่าอีกฝ่ายกลับไปอยู่แล้ว แต่ออยก็เริ่มรู้สึกว่า คุยกันผ่านหน้าจอแบบนี้มันช่างไร้ประโยชน์แล้วก็ชวนให้เขายิ่งหงุดหงิดมากขึ้นๆเสียจริงๆ ลองคิดดู ถ้าเขาด่าอะไรไปแล้วอีกฝ่ายพิมพ์เลขห้ากลับมาให้รัวๆแบบนี้... อย่าหวังเลยว่าเขาจะหัวเราะไปด้วย คิดได้ดังนั้นเด็กหนุ่มก็กดลบข้อความที่พิมพ์ค้างไว้แล้วพิมพ์อย่างอื่นตอบกลับไปแทน สั้นๆ ห้วนๆ

'Lawbreaker : เดี๋ยวจะไปหาที่บ้าน เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย'

หนุ่มผมทองหมายความตามนั้นจริง ๆ ในตอนแรกเขาแค่กะจะแกล้งอีกฝ่ายกลับ แต่คิดไปคิดมา ไปหาถึงบ้านเพื่อไปเคลียร์ปัญหาให้รู้เรื่องเลยก็คงดี ยังไงเขาก็รู้ทางไปบ้านคิวอยู่แล้ว เพราะพวกเขาต่างก็เคยไปบ้านของกันและกันมาก่อน

'Xcrosz : ฮะ? เอาจริงเหรอพี่? ล้อเล่นปะเนี่ย'

แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มผมน้ำเงินกลับคิดว่าเขาแค่ล้อเล่น ออยจึงต้องย้ำความคิดของเขาให้อีกฝ่ายรู้

'Lawbreaker : จริงไม่จริง เดี๋ยวก็รู้'

ออยพิมพ์ทิ้งท้ายพร้อมกับกดออกจากหน้าจอโปรแกรมทั้งหมดไม่รอให้อีกฝ่ายพิมพ์อะไรตอบกลับทัน กดปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ หยิบพวกถ้วยกับแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะคอมไปไว้ที่อ่าง ตรงไปคว้ากระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วพุ่งตัวออกจากบ้าน

ไม่ถึงชั่วโมงต่อมาคนผมทองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของคิวซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางสมดังที่ตั้งใจ เขาเอื้อมมือไปกดออดแรงๆหนึ่งที ความเงียบเป็นคำตอบที่ออยเดาเอาไว้อยู่แล้วว่าเขาจะได้รับ เขาอาจจะตะโกนขึ้นไปเพื่อให้เด็กหนุ่มที่อยู่ในห้องได้ยิน แต่นัยน์ตาสีแดงคู่สวยเหลือบไปเห็นว่าบ้านข้างๆมีคนอยู่ เขาจึงเปลี่ยนใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อหมายเลขของคนผมน้ำเงินแทน

"ไงคิว ตอนนี้พี่อยู่หน้าบ้านแล้วนะ จะไม่ออกมารับหน่อยหรอ"

แต่สิ่งที่หนุ่มผมทองได้รับคือความเงียบ ไม่มีเสียงใด ๆ จากอีกฝ่ายกลับมา

"ถ้ายังเงียบอยู่แบบนี้พี่จะปีนเข้าไปละน้า... อ้อ ถ้าคิดว่าพี่ไม่กล้าละก็ ปล่อยให้พี่ยืนต่ออีกซักสิบวิฯสิ... เก้า แปด"

ออยนับถอยหลัง ได้ยินเสียงกดตัดสายจากอีกฝ่าย อึดใจต่อมาเด็กหนุ่มผมน้ำเงินก็รีบเปิดประตูออกมาและให้อีกฝ่ายเข้ามาในบ้านทันที เพราะเขากลัวว่าถ้าให้อีกฝ่ายบุกเข้ามาเอง สถานการณ์อาจจะเลวร้ายกว่าการยอมให้เข้ามาดี ๆ ก็เป็นได้

“แหม ยังเหลืออีกตั้งหลายวิฯ” คนผมทองพูด แสร้งทำน้ำเสียงแสนเสียดาย ปลายนิ้วเคาะหน้าปัดนาฬิกาสองสามทีแล้วเหยียดยิ้มกวนประสาทให้กับเจ้าของบ้านที่ตอนนี้ทำสีหน้ามู่ทู่น่าตลก ถึงมันจะดูน่ารักในสายตาเขาก็เถอะ

“โห่ พี่ออยอะ แค่นี้เอง ไม่เห็นต้องขู่กันเลย ก็เมื่อกี้ผมอยู่ด้านบน ตอนโทรมา ผมก็กำลังรีบวิ่งลงมาเปิดให้ไง”

“ตอแหล” เด็กหนุ่มพูดหน้าตายแล้วเดินผ่านรุ่นน้องผมน้ำเงินที่ทำปากยื่น บ่นงึมงำในลำคออย่างไม่จริงจังนักเข้าไปในตัวบ้าน

"แล้วนี่พี่ออยมาทำไมเนี่ย คุยกันในเฟสก็ได้นี่นา"

"ก็แค่คิดว่า คุยกันในจอมันไม่ค่อยโอเท่าไหร่ ก็เลยมาหาถึงที่เลยไง" ออยตอบ น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

"หรือพี่หมายถึงที่ผมไม่ตอบ ตอนนั้นผมกำลังดูอย่างอื่นเพลิน ก็เลยไม่เห็นที่พี่ออยส่งมา"

"เหรอ" ออยตอบกลับ ตอนนี้เขาหงุดหงิดมาก ทั้งจากเรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้ ทั้งการหลบหน้าของอีกฝ่ายตอนเขามาถึง ทำให้เขาไม่สนใจอะไรและมองว่าคำพูดนั้นเป็นเพียงข้อแก้ตัว

“นี่อย่าบอกนะว่าหงุดหงิดกับเรื่องแค่นั้นน่ะ?” คนผมน้ำเงินพูดขึ้นเสียงสูง น้ำเสียงเหมือนพยายามกลั้นหัวเราะทำเอาคนที่กำลังอารมณ์ไม่ดีตวัดสายตาเย็นๆกลับมามองขวับอย่างเอาเรื่อง คิวเลยรีบหุบปากฉับ แม้ริมฝีปากจะกระตุกๆเพราะพยายามกลั้นยิ้มอยู่ก็เถอะ “โห่ พี่ออย ติงต๊องน่า ผมก็มีอะไรอย่างอื่นอยากทำเยอะแยะ ตอบช้าไปหน่อย... โห่ อย่าทำหน้าแบบนั้นดิครับ นี่งอนจริงๆเหรอเนี่ย โอ๋ๆๆ โห่ว... หัวก็ไม่ล้านซักหน่อย ทำไมขี้ใจน้อย”

คนอายุน้อยกว่าพูดทะเล้น ยกมือขึ้นแกว่งไปมาหน้าอีกฝ่ายที่ยังมองมาที่เขาตาขวาง นัยน์ตาสีแดงเพลิงของออยถึงจะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุๆแต่ก็มีแววประกายขำรุ่นน้องตรงหน้าเหมือนกัน คนผมทองรีบปัดมือนั่นออกแล้วทำเสียงเข้มใส่เพราะกลัวอีกฝ่ายจะจับได้

“เพื่อนเล่นเหรอ เพื่อนเล่นรึไงฮะ”

“โห่... พี่ออย” คราวนี้คนผมน้ำเงินดูจ๋อยลงไปถนัดตาจริงๆ แต่วินาทีถัดมาเจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมาเหยียดยิ้มร่าอีกครั้งพร้อมกับพยายามพูดชวนคุย “จริงสิ พี่ออยกินข้าวมารึยัง ผมถามไปงั้นแหละ บ้านผมก็ไม่มีอะไรให้กินหรอก แต่ถ้ามาม่าละก็ พอมีอยู่ในตู้ สนใจป่าว”

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย นี่...” เด็กหนุ่มพูดกระชากเสียง ออกแรงผลักไหล่อีกฝ่ายที่ทำท่าจะเลี่ยงเขาไปอย่างหมั่นไส้ คิวร้องโอดโอยออกมาอย่างไม่จริงจัง ลูบไหล่ตัวเองป้อยๆแล้วบ่นงึมงำในลำคอ ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงเข้าไปในครัว หยิบแก้วเปล่ามาใบแล้วรินเหยือกน้ำเย็นที่เพิ่งหยิบออกมารินน้ำส่งให้ออย

“เอ้า อากาศข้างนอกมันร้อนเลยหงุดหงิดมาล่ะสิ ดื่มน้ำหน่อยๆ จริงๆก็อยากเอาพวกน้ำอัดลมอะไรงี้มาให้หรอกนะ แต่มันเพิ่งหมดพอดี พี่ออย... อย่ามาตีหน้าดุใส่ผมหน่อยเลยน่า ผมไม่หลงกลหรอกนะ” ถึงจะพูดแบบนั้น แต่นัยน์ตาสีแดงของเด็กหนุ่มก็ไหววูบอย่างหวั่นๆอยู่เหมือนกัน คนผมทองที่แอบสังเกตเห็นเข้าพอดีลอบยิ้มในใจอย่างเป็นต่อ ก่อนจะตีหน้ายักษ์ใส่ สวมบทโหดต่อ

"หรือว่าพี่หิว งั้นเดี๋ยวผมไปต้มมาม่าให้ละกัน ผมเองก็กำลังอยากกินเลย พี่จะกินรสอะไรอะ แต่ผมก็มีแต่ต้มยำกุ้งอะนะ” คิวพยายามพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น แต่อีกฝ่ายยังคงนิ่ง มองหน้าเขากลับเย็นๆเหมือนเดิม แต่เหมือนคนผมน้ำเงินจะยังไม่ละความพยายาม "อ้ะ มีเลย์ด้วย พี่ออยกินมั้ย"

"พี่ไม่หิว แล้วก็อยู่เฉย ๆ เถอะ" ออยพูดหลังจากดื่มน้ำไปครึ่งแก้ว เขาวางแก้วลงบนโต๊ะ ตอนแรกอยากจะกระแทกแกล้งให้อีกฝ่ายตกใจเล่น แต่เปลี่ยนใจ คิดว่าถ้าทำแบบนั้นอีกฝ่ายคงดูออกว่าเขาแกล้งทำแน่

"พี่คิดว่าผมจะกลัวเหรอ" เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว ทำใจดีสู้เสือเมื่อเห็นท่าทีนิ่งๆของอีกฝ่าย ทั้งๆที่ในใจจริงๆก็หวั่นอยู่เหมือนกัน

"หรือจะลอง" ออยตอบกลับแล้วแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะกลับเป็นใบหน้าตามปกติ ถึงจะเป็นเวลาเพียงไม่กี่วิฯ แต่ก็สร้างความสะพรึงกลัวให้อีกฝ่ายได้ไม่น้อย

“โธ่ พี่ออย อย่าดิ” ในที่สุดคิวก็ต้องยอมเป็นฝ่ายถอยก่อน และเพราะท่าทีที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดของรุ่นน้องทำให้คนผมทองได้ใจขึ้นไปอีก เด็กหนุ่มแกล้งเลิกคิ้ว มองหน้าอีกฝ่ายเหมือนหาเรื่อง คิวยกมือเกาหัวนิดหน่อยอย่างทำตัวไม่ถูก ก่อนจะรีบเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการบ่ายเบี่ยงชวนอีกฝ่ายทำอย่างอื่นแทน

“งั้นเอางี้ พี่ออยขึ้นไปเล่นเกมกับผมข้างบนดีกว่า ที่หงุดหงิดมาเพราะผมไม่ยอมเล่นด้วยใช่ไหมล่ะ มาๆๆ”

“แบบนี้ค่อยน่าสนหน่อย” เขาแกล้งทำเป็นตามน้ำอีกฝ่าย เรียกรอยยิ้มหวานบนใบหน้าของคิวได้อย่างง่ายดาย ออยกลั้นหัวเราะ อย่าให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรอยู่จริงๆแล้วกัน รอยยิ้มนั่นคงไม่ไปประดับอยู่ตรงนั้นแน่

ทั้งสองคนเดินตรงขึ้นไปยังห้องของคิว สภาพภายในห้องรกเล็กน้อย ผ้าห่มไม่ได้พับ มีซองขนมสองสามซองกับแก้วน้ำตั้งอยู่บนโต๊ะที่ตอนนี้มีคอมฯเปิดอยู่เครื่องหนึ่ง

ออยเดินไปเปิดคอมฯอีกเครื่องที่ตั้งอยู่ข้าง ๆ กัน แล้วไปนั่งบนเตียงเพื่อรอให้คอมฯเปิดเสร็จ

"พี่ออยจะเล่นเกมเดิมใช่มั้ย งั้นผมเปิดเกมรอเลยนะ" คิวกดเปิดโปรแกรมเกม ตอนนี้เขาอารมณ์ดีสุด ๆ ไม่ต่างจากอีกฝ่ายที่ยังอยู่บนเตียง เพียงแต่ไม่แสดงออกมาให้คิวรู้

"คราวนี้พี่ไม่แพ้อีกแน่" ออยบอกอีกฝ่ายแล้วแอบยิ้มตอนที่อีกฝ่ายยังคงมองหน้าจออยู่

"ไม่มีทาง ยังไงคราวนี้ผมก็ชนะอยู่ดีแหละ" คิวหันมาพูดกับออยก่อนจะหันกลับไปมองจอ ทำให้ออยชักสีหน้ากลับมาเป็นปกติ

"ให้มันจริงเถอะ" ออยลอบยิ้มอีกครั้ง เพราะในเกมต่อไป เขามั่นใจว่ายังไงเขาก็ชนะอยู่แล้ว

แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรอย่างที่ใจคิด นัยน์ตาสีแดงคู่คมก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่รุ่นน้องของเขาทำค้างไว้อยู่ ออยลุกพรวดออกจากเก้าอี้ที่นั่งแล้วก้าวเท้าฉับเข้าไปดูใกล้ๆ ดันตัวคนที่อยู่บนเก้าอี้ออกนิดหน่อยเพราะคิวดันนั่งบังสิ่งที่เขาอยากจะดูเอาไว้

“โอ๊ยยย พี่ออย อย่าดิ ทำอะไรของพี่เนี่ย ไหนบอกจะเล่นเกมกันไง”

“เมื่อกี้นี้อะไรน่ะ” คนผมทองจับเมาส์ของอีกฝ่าย เลื่อนกดไปที่หน้าจอแชทเมื่อกี้อย่างสงสัย ก่อนจะต้องชักสีหน้าตึงมากกว่าเดิมเมื่อเห็นประวัติการสนทนาของคนผมน้ำเงินกับรุ่นพี่ผมน้ำตาลของเขาอีกคน ที่น่าโมโหก็คือ... ไอ้ช่วงที่สองคนนี้คุยกันมันเป็นตอนที่เขาพยายามทักคิวแล้วเจ้าตัวไม่ยอมตอบเขานี่แหละ

"...ที่ไม่ตอบพี่ เพราะแบบนี้เองสินะ" ออยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่แฝงไปด้วยความโกรธ

"แล้วทำไมล่ะ ผมจะคุยกับพี่เอกไม่ได้หรือไง" คิวขึ้นเสียงเพื่อกลบเกลื่อนความกลัวของตัวเอง หากเปรียบคนตรงหน้าเขาตอนก่อนหน้านี้กับตอนนี้ เรียกได้ว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว ไม่สิ สวรรค์กับนรกชัด ๆ

"ก็ไม่ได้ห้าม แต่..." ออยพูดเสียงเนิบๆ นัยน์ตาสีแดงเพลิงทีคิวอ่านไม่ออกว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรยังจ้องไปที่หน้าจอตาไม่กระพริบ มือหนาเลื่อนเมาส์ ขยับขึ้นลงหน้าจอเพื่อไล่อ่านก่อนนัยน์ตาคู่คมจะวาววับเหมือนไม่พอใจ คนผมน้ำเงินเบือนหน้าหนี แกล้งตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะสะดุ้งตัวอีกรอบเมื่ออีกฝ่ายตวัดสายตาเย็นกลับมาแล้วจ้องเขาอย่างไม่คิดจะปิดบังความรู้สึก

“แต่... แต่อะไรครับ” เด็กหนุ่มถามกลับอย่างระมัดระวัง

“แต่ไม่ต้องมาคุยกันตอนที่พี่พยายามทักเราก็ได้นะ ทำไม? ตอบเอกได้แต่ตอบพี่ไม่ได้เหรอ? แค่เลื่อนเมาส์ไปอีกไม่ถึงสามมิลก็กดตอบพี่ได้แล้ว แล้วทำไมไม่ตอบ ฮะ?” น้ำเสียงและท่าทางที่ดูคุกคามอย่างเห็นได้ชัดของอีกฝ่ายทำเอาคิวเริ่มถอย เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น สะดุ้งนิดหน่อยตอนที่มือหนาเลื่อนลงมาแตะที่ปลายคางแล้วออกแรงหันหน้าเขาให้หันกลับไปสบตาด้วย คิวกลืนน้ำลายเอื๊อกรู้สึกว่าอกข้างซ้ายเต้นรัวขึ้นด้วยความกลัวและตื่นเต้นปนๆกัน โดยเฉพาะยามที่สายตาคู่คมเลื่อนต่ำลงมาที่ริมฝีปากของเขาแล้วใช้ปลายนิ้วเลื่อนมาลูบที่มันเบาๆ

“หรือว่าเรื่องที่คุยกับเอก... มันสำคัญกว่า?”

“ผม...” เสียงหวานขาดห้วงไปเพราะนึกคำแก้ตัวไม่ออก ออยแค่นเสียงในลำคอก่อนจะทาบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างอ่อนหวานก่อนจะเร่งจังหวะออกแรงบดลงไปอย่างรุนแรงราวกับตั้งใจจะให้อีกฝ่ายตายใจก่อนแล้วถึงสวมบทโหด

คนผมน้ำเงินหลับตาปี๊ มือบีบไหล่ของคนเป็นรุ่นพี่แรงๆด้วยความตกใจ กำลังจะออกแรงผลักไหล่ของออยอีก คนผมทองก็ตวัดปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากอย่างรุนแรงราวกับต้องการจะขู่ มือแกร่งออกแรงที่ยึดหลังต้นคอของอีกฝ่ายมากขึ้น คิวถึงได้คลายมือที่จิกไหล่คนตัวสูงกว่าลงด้วยความกลัว

“ว่าไง? คำตอบล่ะ?” คนผมทองเลิกคิ้วหลังจากผละริมฝีปากออก มองใบหน้าของคนอีกคนที่ตอนนี้แดงก่ำ เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้า นัยน์ตาสีแดงกลมโตหลุบต่ำลงเล็กน้อยอย่างแก้ตัวไม่ออก ยิ่งทำเอาคนผมทองเลิกคิ้วสูงขึ้นไปอีก

“ผมแค่... ไม่ทันได้ดู” เด็กหนุ่มพูดงึมงำในลำคอ จ้องไปที่พื้นด้านล่างอย่างทำตัวไม่ถูก ออยลากเสียงยาวในลำคอแล้วเชยคางอีกฝ่ายให้เงยขึ้นมาสบตาเขาอีกรอบ

“ไม่ทันได้ดู... หรือว่าเพราะอยากคุยกับพี่เอกมากกว่ากันแน่ หืม?”

“ทำไมต้องพูดถึงพี่เอกขึ้นมาด้วย?” เด็กหนุ่มถามขึ้นมาในที่สุด รู้สึกเหมือนโดนคนตรงหน้ากวนประสาทมากกว่าจะโดนโกรธจริงๆ... แต่พอคิดแบบนั้นแล้วมองตาของออยตรงๆ เขาก็ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน

“ก็นายคุยกับพี่เอกทั้งๆที่พี่ทักมา... ไม่สิ ทั้งๆที่เราคุยค้างกันอยู่แท้ๆ แล้วจะให้พี่คิดยังไงล่ะหืม?” เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว ทำเสียงเหมือนไม่ได้โกรธ แต่คิวรู้แน่ละว่าคนตรงหน้าเขากำลังหงุดหงิดได้ที่เชียวละ

คนผมน้ำเงินยังคงนิ่งเงียบ ไม่ตอบ ก้มหน้ามองพื้นนิ่งทำให้ออยส่ายหน้าน้อยๆอย่างไม่ได้ดั่งใจ ก่อนจะผลักไหล่ของคิวให้เจ้าตัวถอยไปติดอยู่กับเตียงด้านหลัง คนผมน้ำเงินเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตื่นๆ และปฏิกิริยาตอบรับนั้นก็ทำให้ออยพอใจอยู่ไม่น้อยเสียด้วย

“พี่ออย... ผมไม่ได้ตั้งใจ...” เด็กหนุ่มครางเหมือนจะขอร้อง แต่มีหรือว่าคนที่อารมณ์ติดแล้วจะฟัง คนผมทองคลี่ยิ้มเย็น ผลักให้อีกฝ่ายลงไปนั่งบนเตียงซึ่งก็ใช้เวลาพอสมควรเพราะดูเหมือนคิวจะไม่ยอมง่ายๆ คนเป็นรุ่นน้องออกแรงขืนตัวไว้ไม่ยอมทำตามสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการง่ายๆ แต่จนแล้วจนรอดคิวก็ต้องทิ้งน้ำหนักตัวลงไปนั่งบนเตียงอยู่เมื่อคนตรงหน้าใช้มืออีกข้างดันไหล่เขาลงด้วยแรงที่เพิ่มมากขึ้น

คิวสะดุ้งตัวนิดหน่อยเมื่ออีกฝ่ายชันเข่าข้างหนึ่งขึ้นมาบนเตียงในสภาพกึ่งคร่อมเขาไปด้วย เขาเงยหน้าขึ้นไปมองตาของออยอย่างกล้าๆกลัวๆ รู้ดีว่าตัวเองคงหยุดรุ่นพี่คนนี้ไม่ได้แน่ แต่ยังไงเสีย ถ้าเขาลองพยายามพูดหล่อนล้อมซักหน่อย ก็คงไม่เสียหายอะไรใช่ไหมละ

“พี่ออย...”

“พี่เพิ่งรู้นะว่าคนเป็นแฟนกันเขาจะให้ความสำคัญกับการคุยกับคนอื่นมากกว่า หรือคิวว่าไง? เมินแฟนตัวเองไปแบบนั้นแล้วหันไปคุยกับคนอื่นนี่...” ปลายนิ้วเรียวเลื่อนไปเกลี่ยเส้นผมสีน้ำเงินของคนด้านล่างเล่นก่อนจะไล้ลงบนแก้มของอีกฝ่ายช้าๆ จงใจบอกจุดประสงค์และสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำต่อจากนี้

ใบหน้าหวานเบ้ปากนิดหน่อย มองหน้าอีกฝ่ายกลับอย่างไม่พอใจชัดเจนจนออยต้องเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามอีกรอบ แต่พอเห็นคิวสะบัดหน้าพรืดเป็นคำตอบ ใบหน้าคมก็เลื่อนไปนัวเนียอยู่แถวๆแก้มของอีกฝ่ายแล้วไล้ปลายนิ้วลงบนใบหูของคิวอย่างจงใจแกล้ง

“พี่ออยหาว่าผมนอกใจเหรอ?” เขาถามสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบใจที่สุดออกมา ถ้าเกิดคนตรงหน้าเขาคิดแบบนั้นจริงๆ... เขาคงไม่พอใจสุดๆแน่ละ

“เปล่านะ ไม่ได้พูดว่านอกใจซักคำ” คนผมทองพูดตอบ ยังไม่ผละหน้าออกจากซอกคอขาวที่ตอนนี้เริ่มมีรอยแดงเรื่อปรากฏขึ้นเพราะริมฝีปากหนักๆของเขาเอง “แค่พูดว่าเมินเท่านั้นเอง”

“ผมเปล่า...” คิวกำลังจะพูดค้าน แต่ก็เผลอหลุดครางออกมาเพราะการกระทำของคนผมทองจนได้ ออยที่ไม่คิดจะฟังคำแก้ตัวอะไรจากปากอีกฝ่ายอยู่แล้วแค่นหัวเราะในลำคอ เอื้อมมือไปสัมผัสที่หว่างขาของอีกฝ่ายพร้อมๆกับที่ก้มหน้าทาบจูบลงไปอีกรอบ คนตัวเล็กกว่าสะดุ้งเฮือก เบิกตามองคนที่ทาบจูบลงมาด้วยความตกใจ พยายามดันไหล่อีกฝ่ายออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีพร้อมกับส่งเสียงครางประท้วงในลำคอ

“พี่ออย... ไม่เอา คุยกันดีๆก่อน” คิวรีบพูดทันทีที่คนผมทองผละริมฝีปากออกแต่เหมือนจะไม่เป็นผลเพราะมือหนาเลื่อนมาปลดเข็มขัดเขาออกแล้ว คนผมน้ำเงินขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกไม่ชอบใจอย่างแรงที่อีกฝ่ายคิดจะทำอะไรตามใจชอบโดยไม่สนความสมัครใจของเขาแบบนี้

“คุยอะไร? ตอนที่พี่อยากจะคุยไม่เห็นคิวสน?” คนผมทองพูดย้อนพร้อมกับดันตัวอีกฝ่ายให้ล้มลงไปบนเตียง คนผมน้ำเงินร้องโวยวาย พยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย แต่ก็สู้แรงคนด้านบนไม่ได้ ต้องล้มลงไปนอนราบอยู่บนเตียงอยู่ดี

“ผมบอกแล้วว่าตอนนั้นมัน... อุ๊บ” คิวพยายามพูดแก้ตัวอีกรอบ ถึงในหัวจะไม่มีข้อแก้ตัวดีๆอะไรอยู่เลยก็เถอะ ออยเบียดริมฝีปากลงไปบดจูบรุนแรงอีกรอบ เขาล่ะเบื่อนักเชียว พวกที่ทำผิดแล้วยังจะพยายามแก้ตัวโง่ๆอยู่อีกเนี่ย ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าจะทำไปเพื่ออะไร

.

.

.

.

เหมือนเดิม... มันเรทล่ะค่ะทุกคน >>http://www.mediafire.com/view/?jjxz8kkot5m4mj3

ถึงช่วงนี้จะได้ยินแว่วๆเรื่องดราม่ามาบ้าง แต่ได้โปรดจะดราม่าอะไรขอหลังไมค์นะคะ ไม่ชอบใจ ไม่พอใจอะไร หลังไมค์ค่ะ(หรือทางที่ดีพยายามทำเป็นมองไม่เห็นแล้วจากไปอย่างสงบจะดีกว่า)

ติดพาสเหมือนเดิมนะคะ อยากได้หลังไมค์ค่ะ ขอทางเมสเซจหน้าเฟสเราก็ได้(https://www.facebook.com/yokuyok.ruengwatanaporn) หรือขอทางเมสเซจหน้าเพจของไมตี้ก็ได้ค่ะ(https://www.facebook.com/pages/MIGHTYPUNYAPUNCHI/258579700943249?fref=ts)

ไม่ต้องแปะอีเมล์ทิ้งไว้นะคะ ไม่ส่งเมล์หลังไมค์ให้ใครทั้งนั้นค่ะ เจอคราวที่แล้วไป แทบเป็นลม

.

.

.

.

“พี่ออย ทำอะไรอีกเนี่ย” คิวร้องประท้วงหลังจากที่ไปส่องกระจกเพื่อดูความเสียหายที่ถูกออยทำไว้

“อะไร ก็เช็ดผมให้ไง หรือทำดีๆด้วยแบบนี้แล้วไม่ชอบ? ชอบแบบรุนแรงมากกว่า?”

“พี่ออย!” คิวเรียกอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ เรียกเสียงหัวเราะร่วนจากอีกฝ่ายเบาๆ คนผมน้ำเงินทำท่าฮึดฮัดนิดหน่อยอย่างไม่จริงจังนัก ในขณะที่มือหนายังคงใช้ผ้าสีขาวเช็ดหัวอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน เรียกได้ว่าต่างกับการกระทำเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิงราวฟ้ากับเหว

“ตกลงพี่ออยโมโหหรือว่าไม่ชอบใจเรื่องอะไรกันแน่ ผมยังไม่เห็นจะเข้าใจเท่าไรเลย ช่วยอธิบายเพิ่มเติมหน่อยได้ไหมครับ” พอเห็นว่าทั้งเขาและออยพอจะสงบพอที่ตะคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวได้ คิวก็เริ่มขมวดคิ้ว ถามคนผมทองอย่างตรงไปตรงมา

“หา? นั่นน่ะเหรอ? ก็...” อีกฝ่ายค่อยๆลดมือที่เช็ดเส้นผมสีน้ำเงินที่ตอนนี้เริ่มหมาดแล้วลง ก่อนจะเลื่อนลงมากอดเอวอีกฝ่ายหลวมๆแล้วซุกหน้าลงบนบ่าเล็กอย่างอ้อนๆ “แค่ไม่ชอบใจที่นายเลือกที่คุยกับพี่เอกแทนที่จะคุยกับพี่เฉยๆ ถึงคิวจะบอกว่าไม่เห็นที่พี่พิมพ์ทักมาก็เถอะ”

“เฮ้อ... โอเค คราวหลังผมจะไม่ปล่อยให้พี่รอเกิน30วินาทีละ เชื่อเขาเลย เพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ” คิวถอนหายใจออกมาอีกเฮือกเบาๆ เขาบ่นงึมงำกับตัวเองอย่างเซ็งๆพักหนึ่ง แต่พอเหลือบไปเห็นสายตาพราวระยับของคนด้านหลังผ่านกระจก เขาก็เข้าใจทันทีว่าที่อีกฝ่ายถ่อมาหาเขาถึงบ้านน่ะ... เพราะเจ้าตัวตั้งใจจะทำแบบนี้แต่แรกอยู่แล้วต่างหาก!

“พี่-ออย” คิวเรียกชื่ออีกฝ่ายทีละพยางค์เสียงเย็น คนผมทองพยายามกลั้นยิ้ม แต่แน่นอนละว่าคนตัวเล็กกว่าสะบัดหน้าพรืดไปด้วยความไม่ชอบใจแล้ว

“เฮ้ยย ใจเย็นดิ เรื่องแค่นี้เอง โมโหเหรอ?”

“หงุดหงิดมากกว่า พี่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองตลอด” ออยยักไหล่ ไม่คิดจะปฏิเสธข้อกล่าวหาที่คิวว่ามาเลยซักนิด

เขาโยนผ้าที่เช็ดผมให้คิวลงบนเตียงลวกๆ ผละออกจากร่างเล็กที่ตอนนี้เริ่มเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อตัวใหม่ออกมาสวมพร้อมกับใช้เท้าเขี่ยๆเสื้อผ้าตัวเก่าที่อยู่บนพื้นไปกองไว้ตรงมุมเดียวกัน

ออยจัดแจงเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง หยิบกระเป๋าสตางค์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเปิดๆดูด้านในแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดคนผมน้ำเงินเรียบๆ

“ปะ กินติมกัน วันนี้พี่เลี้ยง”

“ฮะ? ไอติมเหรอ?” นัยน์ตาสีแดงคู่โตเบิกขึ้นเล็กน้อย ขมวดคิ้วลงไปอีกรอบอย่างครุ่นคิด เกือบจะพูดปฏิเสธเพราะอารมณ์หงุดหงิดกับไม่พอใจอีกฝ่ายไปแล้ว แต่อีกความคิดหนึ่งก็แทรกเข้ามาว่า ก็ไม่เลวเหมือนกัน ยิ่งในวันที่อากาศร้อนแบบนี้ด้วยแล้ว

“ว่าไง? จะไปไม่ไป?” ออยถามย้ำ

“สเวนเซ่นส์นะ?” คนผมน้ำเงินเอียงคอ

“เออ นั่นแหละ งั้นก็ไปปิดคอมได้ละ”

คิวเหยียดยิ้มกว้าง เดินไปจัดการปิดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดที่เปิดอยู่ในห้องอย่างว่าง่าย คว้าโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าสตางค์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินตามออยที่เดินนำออกจากห้องไปก่อนแล้ว

ไม่ใช่ว่าเขาเป็นพวกเอาของกินเข้าว่าได้หรอกนะ! แค่... ก็อีกฝ่ายเขาเสนอตัวเลี้ยง ก็ต้องสนองเสียหน่อย จัดการเงินในกระเป๋าออยซักนิด แล้วค่อยเคืองต่อจากนั้นก็แล้วกัน!

------------------------------------------------------- 

คู่นี้เปิดตัวแรงมากถ้าเทียบกับเอกเบส/ขำ/

ขออย่าดราม่าอย่างเดียวนะคะ ไม่ชอบใจอะไรหลังไมค์ค่ะ ถือว่าขอ แล้วไว้เจอกันโอกาสหน้าค่ะ